Keep shaking the tree, my friend. You’re an unknown life saver!
Het blijft me verbazen hoe mensen blijven opkijken tegen bijleren of zelfs maar het onderhouden van kennis en vaardigheden. Wat een privilege om de kans te krijgen om jezelf als chauffeur bij te spijkeren.
Is het omdat auto’s voor een chauffeur zo’n veilige indruk geven dat ze denken dat ze 100% controle hebben over zichzelf en de rest van het verkeer?
‘Cognitive closure’ is zo’n teken des tijds. De lat waarop mensen denken dat ze voldoende gevormd zijn om te kunnen stoppen met bijleren of hun mening te herzien, komt precies altijd lager te liggen. Ik zie dat letterlijk in ALLE sectoren waarin ik actief ben, van military en politiek tot onderwijs en zelfontwikkeling. Lichtzinnigheid en een te groot zelfvertrouwen maakt dat mensen zichzelf nogal snel van ‘Good enough’ naar ‘king of the hill’ projecteren. Zolang het leven verder kabbelt, geraakt men daarmee weg. Maar vanaf er iets fout gaat, zich iets ongewoons of onverwacht voordoet of een situatie sneller evolueert dan voorzien, groeit het risico op ongeluk(ken) explosief.
Mensen die weigeren permanent bij te leren, worden niet alleen zelf niet slimmer, ze maken ook dat de organisatie of samenleving waarin ze functioneren dommer wordt!
Dat zadelt individuen, maar bij uitbreiding ook de hele maatschappij, niet alleen op met massaal veel risico’s. Het verhindert ook dat we de opportuniteiten die de toekomst ons aanreikt niet zien. Zelfs niet als ze van rechts komen.
Ik vind dat niet alleen zorgwekkend maar ook frustrerend. Niets zo ergerlijk als de frustratie van de gemiste kans. ‘Wat als…’, ik denk dat veel gesprekken in ziekenhuizen zo beginnen. Op kerkhoven ook.
Een frustratie die ik ook in jouw comment terug zie.
Auteur: Sven Mastbooms
